مبانی نظری و پیشینه پژوهش نظریه ها و ابعاد کمالگرایی (فصل دوم پایان نامه) - دانلود رایگان
دانلود رایگان
دانلود رایگان لینک دانلود و خرید پایین توضیحاتدسته بندی : ووردنوع فایل : word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )تعداد صفحه : 41 صفحه قسمتی از متن word (..docx) : مباني نظري کمال گرایی تعریف کمال در فرهنگ های لغت چنین است: «عالیترین درجه ی صحت و کامل بودن که قابل پیشی گرفتن نیست (فرهنگ لغت مریام – وبستر، 1993) Dictionary Merriam - Webster, 1993. کمال گرایی مفهومی است که تاریخچه ی نسبتا طولانی دارد و توسط عده ای از روان شناسان تأثیرگذار و بزرگ دنبال شده است. در این قسمت تعدادی از نظریه های کمال گرایی به اجمال بررسی میگردد:فروید: فروید در سال 1957 در توصیف افراد کمال گرا بیان می دارد که محرک اصلی در زندگی این افراد رسیدن به خوشبختی نیست، بلکه تکامل و برتری یافتن است. آن ها باید در هر کاری به کمال دست یابند و به بهترین نحو آن را انجام دهند، در غیر این صورت راضی نخواهند شد. نرسیدن به کمال آن ها را دچار اضطراب و افسردگی و احساس گناه شدید می کند (وردی، سهرابی زاده هنرمند و نجاریان، 1387؛ به نقل از سرو،1387).آدلر: آدلر تلاش برای برتری را به عنوان واقعیت اساسی زندگی توصیف کرد. منظور او از برتری، انگیزه ای برای کمال بود. واژه ی کمال از کلمه ی لاتین به معنی کامل بودن گرفته شده است. بنابراین، نظر آدلر این بود که ما برای برتری تلاش می کنیم تا خود را کامل کنیم و خود را به صورت یکپارچه در آوریم (شولتز و شولتز Schultz, D. P., and Schultz, S. E،2001). آدلر کمال گرایی را هم به صورت سالم (تلاش افراد سالم برای بهتر کردن خودشان و جامعه شان و با هدف خلق یک جامعه ی آرمانی و مترقی) و هم روان رنجور (فرار از بی اعتباری و بی آبرویی به دلیل احساس حقارت) مفهوم سازی کرد (جونز، 2007؛ به نقل از سرو، 1387).هورنای: هورنای 10 نیاز روان رنجور را برای انسان برشمرد که نیاز به کمال نیز در بین آن ها دیده می شود. به نظر هورنای کمال گرایی افراد ناشی از خود انگاره ی آرمانی غیر واقع بینانه است که بر پایه ی آرمان دست نیافتنی کمال مطلق استوار است. داشتن این خودانگاره، روان رنجورانه است و این افراد را برای تحقق بخشیدن به این آرمان دست نیافتنی، به چیزی که هورنای آن را استبداد بایدها نامید می پردازند. آن ها به خودشان می گویند باید بهترین یا عالی ترین دانشجو، همسر، والد، معشوق، کارمند، دوست یا فرزند باشند. چون از نظر آن ها خودانگاره ی واقعیشان ناخوشایند است تصور می کنند که باید مطابق با خود آرمانی خیالی خود عمل کنند و به موجب آن خود را به صورت بسیار مثبت می بینند (شولتز و شولتز، 2001). هاماچک: هاماچک (1978؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) مانند آدلر میان کمال گرایی بهنجار و روان آزردگی تفاوت قائل شد. وی معتقد است، کمال گراهای بهنجار افرادی هستند که عزت نفسشان را از طریق عملکرد خوب، ارتقا می دهند. آن ها کار خوبشان را تحسین می کنند و از تلاش هایشان نتیجه ی خوشایندی می گیرند. به علاوه، کمال گرایان بهنجار، اهداف مناسب و دست یافتنی برای عملکردشان تعیین می کنند، زیرا آن ها درک واقع بینانه ای از تواناییهایشان دارند. هاماچک مشاهده کرد که کمال گرایان روان رنجور، به جای تمایل به پیشرفت، به وسیله ی ترس از شکست برانگیخته می شوند. آن ها نیازهای خود را در سطح بالاتری از تواناییهایشان قرار می دهند و به علت انتظارات غیر واقع بینانه، هیچ رضایتی از پیشرفتشان کسب نمی کنند. کمال گرایان روان رنجور، درگیر چرخه ی بی پایانی از رفتارهای متناقض خود هستند. در تلاش برای غلبه کردن بر حس قویشان از حقارت می کوشند تا از طریق دستیابی به اهدافشان به مقبولیت برسند و تأیید شوند. با این حال این اهداف، غیر واقع بینانه و غیر قابل دسترس هستند و آن ها هرگز نمی توانند به آرمان خود درباره ی کمال دست یابند. سورتزکین: سورتزکین (1985؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) میان کمال گرایی خود دوستدار Narscissistic perfectionism و کمال گرایی روان رنجور تمایز قائل شد. او کمال گرایی خود دوستدار را به عنوان تلاشی برای اجتناب از احساس گناه در نظر گرفت. کمال گرایان خود دوستدار تلاش می کنند تا تصویر خود را بزرگ نمایی کنند و روان رنجورها می کوشند، در جهت درخواست های یک فرامن خشن رفتار کنند. سورتزکین، همچنین چندمین سبک شناختی افراد کمال گرا را مورد بحث قرار داد. او معتقد بود افکار کمال گراها دو بخشی است و رویدادها را تنها، به صورت سیاه و سفید می بینند. آن ها ارزش خود را به وسیله ی دستیابی به اهدافشان اندازه گیری می کنند و با توجه به اینکه این اهداف، غیر واقع بینانه هستند، هر گونه انحراف از آن ها به خود – انتقادی و عزت نفس پائین منتهی می شود. پاتچ: پاتچ Patch (1984؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) معتقد بود که کمال گرایی، تنها یک هدف ناسالم را ارائه می دهد. آنان در تلاشند تا به عنوان راهی برای مواجه شدن با احساس عدم محبوبیت، کامل باشند. کمال گراها باور دارند که احتمالا نمی توانند موفق شوند در نتیجه، دایما در حال ناامید شدن به وسیله ی شکست هایشان هستند. حتی دستیابی 95 یا 99 درصدی از هدفشان، به عنوان شکست تلقی می شود که منجر به احساس های منفی نسبت به خود می گردد. کمال گراها معتقدند یا انسان های شگفت آوری هستند و یا انسان های مهیب و ترسناک؛ حد وسطی وجود ندارد. پیروت: پیروت (1986؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) معتقد بود که کمال گراها در چرخه ی تضاد با خود درگیرند. وی اعتقاد داشت، آنان از طریق تمرکز بر روی خود به دنبال جبران عزت نفس پائین خویش هستند. هنگامی که کمال گراها تصور می کنند شکست خورده اند یا نالایق هستند، متحمل عزت نفس پائین می گردند که اضطراب یا افسردگی را در پی دارد. هولنور: هولنور (1987) کمالگرایی را ضرورت افزایش کیفیت عملکرد شاخصی از آن چه که در یک موقعیت مورد نیاز است، می داند (به نقل از شفران و منسل 2001)، برنز (1980) کمالگرایی را شبکه گسترده ای از شناخت ها می داند که شامل انتظارات، تفسیر حوادث و ارزیابی خود می باشد. او این اصطلاح را با جزئیات بیشتری بیان میکند: افرادی که معیارهای بسیار بالایی دارند، به طور مداوم و وسواس گونه به سوی اهداف ناممکن در تلاشند و ارزش خود را برحسب سودآوری و کامل بودن می سنجند. الگوی یادگیری اجتماعی: الگوی یادگیری اجتماعی بر نقش تقلید کمال گرایی که احتمالا در والدین وجود دارد تأکید دارد. کودکانی که والدین کمال گرا دارند گرایش به تقلید از والدین خود را خواهند داشت. بندورا به نقش یادگیری اجتماعی در داشتن عقاید کمال گرایانه اشاره کرد و روان شناسان اجتماعی نیز نشان دادند که کودکان گرایش دارند از معیارهای ارزش های دیگران تقلید کرده و آن ها را بپذیرند. این الگو، تقلید از گرایش های خودارزیابانه بزرگسالان را نیز شامل می شود (محمودی، 1384؛ به نقل از سمائی، 1389).